NeverEndingPeaceAndLove( NEPAL)

Namaste!!!

Het feit dat we weer een berichtje typen betekent dat we weer terug zijn in de bewoonde wereld...helaas (waarom dat lezen jullie verderop)!
Vijf dagen zijn we afgesloten van iedere vorm van moderne communicatie, moderne technieken, het gemotoriseerde verkeer etc en we moeten zeggen het was FANTASTISCH!!!!!
Maandag moesten we vroeg opstaan, om 8 uur (ach deze vakantie zijn we wat gewend dus eigenlijk viel het nog wel mee) gingen we vertrekken op weg naar NayaPull het beginpunt van onze trek. De avond tevoren hebben we onze backpack klaar gemaakt. Jeroens backpack vol met alle meuk die 'gestored' moest worden, Mariekes backpack vol met alle spullen die mee moesten maar overdag niet gebruikt hoefden te worden en natuurlijk de daypacks met daarin de dingen die we gedurende de dag dus juist wel nodig (dachten te) hebben. Een heel karwei wat moet wel mee wat niet toch zeker genoeg kleren want het kan er s' nachts behoorlijk koud zijn maar overdag juist wel weer warm, ehbokit, poncho's (om 11 uur s'avonds nog gescoord;-)).....twijfels twijfels twijfels
hierdoor nam het toch meer tijd in beslag dan we achteraf hadden gedacht en lagen we niet echt vroeg in ons bedje. Voor de laatste keer een warme douche gepakt (tenminste dat dachten we toen nog) en uiteindelijk dus rond twaalven ons bedje in gekropen. De volgende morgen de laatste stress, shit waar hebben we dat die oplader nou gelaten toch niet onderin de backpack die gestored moet worden....ach uiteindelijk zat iedereen keurig om kwart over acht in de bus naar Nayapul het start punt.

Aangekomen bij Nayapul werden we voorgesteld aan onze 'porters' de boys die de komende dagen onze zware backpack de berg op en af gingen dragen (arme jongens waren wij blij dat we echt alleen het hoognodige mee hadden genomen) en aan onze 'assistent guides' de boys die voorop, achterop en in het midden liepen. Daarna gingen de daypacks op de rug en konden we beginnen met lopen. Aan het begin loop je nog met de hele groep en lijkt het allemaal nogal massaal maar langzamerhand neemt toch iedereen zijn eigen tempo aan en verspreid de groep zich wat. Je zoekt een beetje de (leuke) mensen uit die hetzelfde tempo lopen en met wie je ook nog gezellig wat kunt kletsen (of juist samen kunt genieten van het niets, de natuur, de horizon onderbroken door bergen, het leven op het platteland etc....). Na een half uur waren we net lekker warm.....hadden we al de eerste pie break euh thee break, ach we hadden ons voorgenomen om het lekker rielekst aan te doen en vooral te genieten dus direct maar aan de thee. Tijdens de lunch moesten we (elke dag overigens) alvast het avondeten bestellen (later kwamen we erachter waarom) en daarna konden we verder lopen. Onze eerste bestemming was Birethanti, vanaf de thee break ongeveer nog 4 uur lopen. En das nie lopen zoals door de nederlandse bossen maar dat gaat (vaak)stijl omhoog en stijl naar beneden. De eerste 100derden meters omhoog voelden we behoorlijk in de beentjes, twee weken India, slenteren door de steden en langs de tempels en forden en verder veel hangen in de bus gingen we nu merken. Maar nadat we de eerste paar 100 meter erop hadden zitten waren de beentjes lekker warm en begonnen we er echt enorm veel plezier in te krijgen (ja ze zeggen niet voor niets alle begin is moeilijk)! Ondanks dat we erg geconcentreerd moesten lopen omdat je natuurlijk waanzinnig uit moet kijken waar je je voeten neer zet, konden we enorm genieten van de prachtige uitzichten onderweg. Kleine plattelandsdorpjes, prachtige rijstvelden en kleine heuvels (tsja 2000 meter stelt hier dus echt niets voor ;-)) het vormde een prachtig geheel en we hebben menigmaal ademloos staan kijken. Rond een uur of drie kwamen we aan in Birethanti onze eerste bstemming. Het is een pitoresk klein dorpje midden in de 'heuvels'. Nauwelijks electriciteit (ergens hing een bordje dat ze wel electri city hadden hahahaha) en je hebt het gevoel alsof je minstens 60 jaar terug gaat in de tijd. Moderne machines hebben ze niet, koken wordt nog gewoon gedaan op een pot met kolen, een pot boven het vuur, of als ze wat moderner een gasbrander......We snapten direct waarom we 's middags al onze lunch moesten bestellen want daar waren ze al mee begonnen. Daar aangekomen hebben we heerlijk kunnen douchen (en zowaar ook warm, alles op zonne-energie) en rieleksen. Er is daar verder helemaal niks, je zit mijlenver van de bewoonde wereld dus je kunt gewoon niets anders dan genieten en relaxen!!! De kamers waren klein, twee bedjes en een kleine ruimte ertussen, 1 mini lichtje en niet verwarmd maar wat voelden wij ons daar op en top gelukkig met NIETS!!!
s' Avonds toverden deze ontzettende gastvrije Nepalese mensen een heerlijke maaltijd (24 mensen in onze groep en we kregen bijna allemaal tegelijk ons eten, onvoorstelbaar als je zag in wat voor klen keukentje ze stonden!!!) op tafel...Na het eten hebben we met een aantal wat spelletjes gedaan en daarna was het ook tijd om naar bed te gaan. 4,5 uur lopen was vermoeiend en voor de eerste dag genoeg!
Dag twee moesten we weer vroeg op, heerlijk ontbeten wederom top, gastvrij en onvoorstelbaar, daarna backpack klaargemaakt voor onze porter lunch besteld en op naar onze tweede plaats Tikhedunga. Dag twee stond bekend als de zwaarste dag. Van 1100 meter naar 1960 met ergens in het midden een trap (en dat is echt geen normale trap zoals we hem in Nederland kennen) van 3500 treden. De totale tocht zou ongeveer 6-7 uur duren. Maar als je daar aan het lopen bent vergeet je gewoon dat het af en toe best wel zwaar is, dat je af en toe die kolere stijging niet meer wil en vergeet je zelfs dat je op dezelfde wereld loopt als waar drukte hectiek en chaos aan de orde van de dag is! Zo mooi is de omgeving waarin je loopt. Langzamerhand werden de rijstvelden wat minder en begonnen we wat meer in het bos te lopen ook fantastisch en zeker niet minder mooi! Rond het middaguur kwamen we weer in een pittoresk dorpje waar we gelunched hebben en daarna zijn we doorgelopen naar Birethanti wederom.....fantastisch! Ook hier geen verwarming alleen een grote kachel in de grote 'diningroom' en daar hebben we dus ook gezellig met zijn allen gezeten. Hoe gek maar na het eten ging bij de meesten het lichtje toch echt wel uit. 6,5 uur lopen gaat je in de benen zitten!!! En in het achterhoofd natuurljk de volgende morgen....de volgende morgen zouden we om vijf uur vertrekken naar PoonHill, 3210 meter hoogte en uitzicht op toppers als de Anapurna (8189 meter), de Machapuchare (9169meter) en andere kilometers hoge reuzen...!!!

Vijf uur.....ja zucht vijf uure n in drie kwartier stijgen van 2700 naar 3200 meter, op de nuchtere maag, dat is zwaar, bijkomende zaak is natuurlijk dat het pikkedonker is, het rete stijl omhoog gaat, het IJSKOUD is, we hebben best een moment gehad dat we dachten waarom doen we dit.....
Maar eenmaal boven gekomen begon de zon heel langzaam omhoog te komen en konden we zien waarom we zo vroeg naar dit punt waren geklommen! In het ochtendgloren werden langzaam al die reusachtige, massieve bergen zchtbaar en daar word je vanzelf stil van. Ook vergeet je helemaal dat je daar met een paar honderd man (ja echt waar) staat te kijken. We hebben ontzettend veel foto's gemaakt maar de beste foto staat op onze eigen harde schijf, wat een ervaring, kippevel (en dat was niet alleen omdat het zo koud was) bleef maar op onze huid staan WAANZINNIG wat kan een mens gelukkig zijn door alleen maar naar zulke natuurwonders te kijken! Na een uurtje moesten we eigenlijk terug om te gaan ontbijten in de lodge maar wij konden er maar geen genoge van krijgen en zijn nog een half uurtje langer blijven plakken.......We waren er toen en wilden er ook maximaal alles uit halen! Nadat we bijna achterstevoren de stijle trappen af zijn gegaan om nog steeds een glimp van dit natuurschoon te blijven zien kwamen we terug bij de lodge waar inmiddels ons ontbijt klaar stond (perfecte timing nomene ze dat)! Daarna tas inpakken en op weg naar Ghorepani overnachtingsplaats 3. Ook dag drie was wat lopen betreft zwaar. We hadden natuurlijk al 1,5 uur in de vroege uurtjes gehad en na ons ontbijt moesten we nog eens 5 uur lopen. 2,5 uur tot de thee stop en daarna nog 2,5 tot de lunch/overnachtings stop. We liepen door prachtige bossen met af en toe op de achtergrond die prachtige reusachtige bergen.....fascinerende dorpjes waar je werkelijk waar minstens 60 jaar terug gaat in de tijd en het is allemaal even mooi en de mensen zijn allemaal even vriendelijk! Dan vergeet je echt gewoon hoe zwaar het af en toe is en dat je na drie dagen toch echt je spieren wel begint te voelen! Ghorepani lag (net als het tweede dorpje) ongeveer op 2700 meter en daar was het behoorlijk koud. Het enige soort van verwarming die ze hadden was een kolenkacheltje onder de gezamenlijke eettafel dus s middags en s avonds zat iedreen gezellig knus met zijn allen om de grote tafel om toch enigszins warm te worden. Onze lodge was wederin zeer eenvoudig en erg koud. Gelukkig hebben we met een extra deken toch nog behoorlijk geslapen! (Ik moet een beetje hurrie maken want het internetcafe gaat zo dicht) Even een verkorte versie van de rest van de dagen:
Dag vier: kort dagje gelopen door rijstvelden, bossen, uitzichten op wederom die enorme piekers en prachtige dorpjes! Overnacht in een voor Nepalese bergen zeer luze onderkomen, eigen kamer, eigen douche etc. S Middags heerlijk gewandeld in het dorpje zelf en nog op bezoek geweest bij een Nepalese familie!!!
Dag 5 was vandaag, gelopen door prachtige rijstvelden, afgedaald naar 1000 meter en toch ook weer 5 uur gelopen! En nu zitten we weer in Pokhara en balen we dat de trek erop zit. Voordat we aan de trek begonnen vonden we Pokhara al zo lekker rustig nu zijn gewend aan nog meer rust.....geen gemotoriseerd verkeer, terug in de tijd.....wij willen nog veel meer en gaan zeker nog een keer terug!!!!

Helaas is de werkelijkheid dat we weer in de 'drukte' van Pokhara zitten. We hebben vanmiddag nog wat geshopt hier, daarna wat gegeten (wel veel keus trouwens :-P) en zitten nu te internetten....Zometeen gaan we de tassen weer herpakken en morgenvroeg gaan we naar Chitwan. Olifantjes (baby's) wassen, safari op een olifant, rieleksen en meer. wederom geen internet.....over drie dagen komen we in Kathmandu maar daar willen we nog even niet aan denken....:-P!

De foto's zijn helaas niet gelukt wel een reader maar problemen met resizen en meer van dat soort shit!!! Dus waarschijnlijk wordt het wachten tot we weer thuis zijn!

Dit was het voordat ik echt eruit gekickt wordt!

Tot berichtens!

Groeties Marieke en Jeroen