Joene and the Quest for Kingfisher

Hoi!

Baukelina en Jan Ewold: van HARTE gefeliciteerd met jullie huwelijk! Heel veel geluk, plezier, gezondheid en verder alles wat ik vergeten ben :D

Omdat ik gister heul (heul heul) veul smsjes heb gekregen voor mijn verjaardag en omdat die bijna allemaal ook de vraag bevatten hoe het met me gaat hier in India, wil ik graag toch maar deze site gebruiken om een update te geven over het wel een wee hier. Het is een heel verhaal geworden besef ik me, dus als je een lekkere kop koffie erbij wil pakken zou ik dat nu doen! :D

Allereerst natuurlijk hartstikke bedankt voor de mailtjes en de smsjes voor mijn verjaardag! Ik zit dan wel ver weg, maar door die moderne technologieën lijkt het allemaal toch wat dichterbij... En vergeet ik bijna dat ik hier in m'n eentje in een vreemd land zit: er wordt aan mij gedacht! Maar laat ik bij het begin beginnen... ;)

De reis op dinsdag 1 september verliep op zich vrij voorspoedig. Beetje verwarring ontstond nadat wij mijn vluchtnummer niet op het grote bord konden vinden, de cijfers wel, maar de letters niet. Bleek dat ik met Northwest Airlines vloog in plaats van met KLM, wat op mijn e-ticket stond... maar het inchecken gaat automatisch als je je paspoort in de automaat duwt. Ideaal. Na een veel te kort en erg moeilijk afscheid van mijn allerliefste kersverse vrouw moest ik al snel boarden, al 2 uur van tevoren! Na de ticket controle werd iedereen apart genomen en moest je verklaren dat je bagage van jezelf is, dat er niemand aan heeft gezeten, etc. Erg vaag, maar het zal wel nodig zijn. Daarna kreeg ik mijn instapkaart en werd ik besnuffeld door een drugshond. Niets gevonden natuurlijk, maar daarna werd ik weer apart genomen door iemand die vroeg wat ik in India ging doen, "vakantie zeker?". Nou nee. Oh, heeft u dan meer dan 40.000 euro mee? Nou... ik moest me inhouden om niet te gaan grappen over het feit dat ik dat wel graag zou willen hebben! Maar goed, na het gesprekje wilde hij toch nog even in het voorvakje van mijn handbage kijken, wellicht dat ik toch een tonnetje of wat aan briefpapier over het hoofd had gezien, maar hij kon het toch niet vinden. Jammer! :)

Na een uur wachten mocht ik eindelijk het vliegtuig in, een paar minuten later dan gepland gingen we de lucht in en sloeg ik mijn boek open. Na een heeeerlijke maaltijd (was iets met kip), een biertje, af en toe wat fris en op het laatst nog een snack, las ik de laatste zinnen in mijn boek, sloeg hem dicht en landden we op Mumbai Airport. Geen films gekeken dus! We hadden trouwens ook geen eigen schermpjes, dus moest je naar zo'n gangpad schermpje kijken. Hm. Dit was ook prima.

Om 22:50 uur lokale tijd stonden we aan de grond. Een half uurtje later mochten we er eindelijk uit, omdat ze geen trappen beschikbaar hadden om het vliegtuig te verlaten! Ach, op 9 uur kan dat er ook nog wel bij. Na het uitstijgen en een stuk lopen kom je bij immigratie. Van tevoren moest je al een visum hebben geregeld, in het vliegtuig krijg je een formuliertje dat je in moet vullen, met daarop het doel van bezoek, je visum nummer, paspoort nummer, etc. Een boel gedoe! Daar kwam nu ook nog bij dat ze hier helemaal hysterisch doen over de 'swine flu', de Mexicaanse griep. Iedereen op het vliegveld zit met mondkapjes en er was weer een extra formulier dat je moest invullen om te bewijzen dat je geen koorts had en geen hoest of nies neigingen had. Wat een onzin, maar het moet. Daarna stempel op het visum (ze keken eerst nog even raar omdat er al een visum inzit voor India, maar die is bijna 2 jaar oud!) en door naar de bagageband, hopen dat mijn koffer aangekomen is... en dat was gelukkig zo. Daarna door de douane, niets aan te geven... koffer weer door de scanner maar op een gegeven moment liep iedereen daar weer langs en dat heb ik ook maar gedaan, als het niet goed was had ik het vast wel gehoord.

Buiten werd ik gelukkig opgewacht door een vriendelijke chauffeur met een bordje "Mr. Jeroen van Duuren - Atos Origin"!! Super geregeld. Hij bracht mij lopend naar de taxi plaats waar ik moest wachten terwijl hij zijn auto ophaalde. Het was inmiddels 00:30 uur toen ik eindelijk in kon checken in het hotel. Daar lag een briefje voor me klaar dat ik de volgende dag om 0900 uur weer opgehaald zou worden om naar Pune te worden gebracht. Snel een douche gepakt om dat vliegtuig zweet er af te halen en snel mijn oogjes dichtgedaan!

De volgende dag, woensdag 2 september, kwam ik beneden voor het ontbijt mijn collega tegen die al anderhalve week in India zat. Erg gezellig om even bij te kletsen! Ook gaf hij wat bruikbare tips over eten, vervoer, pinnen en vooral over het drinken, maar op zich had ik die kennis ook al doordat Marieke en ik al een heul (heul heul) stuk van India hadden gezien! Na een paar broodjes was het tijd om tanden te poetsen en richting Pune te vertrekken. De rit was erg mooi, erg druk in Mumbai, maar toen we eenmaal op de tolweg zaten was het genieten van het uitzicht. Het viel de chauffeur ook op dat ik zo om me heen zat te kijken. Mooie groene valleien (het is regentijd!), mooie watervallen, met plakband aan elkaar hangende auto's, tuktuks... prachtig om te zien allemaal. Om een uurtje of 1230 uur parkeerden we bij Atos Origin office, maar daar begonnen de problemen al. Je mag nog geen usb stick mee naar binnen nemen, laat staan een camera of een hele koffer! In overleg met mijn contactpersoon hier (Ravikishan) zijn we eerst maar even naar het hotel gegaan om mijn spullen te droppen. Mooi hotel, Lemon Tree hotel in Pune, zoek maar eens op op internet! Alles ruikt citroentjes fris en het is een vrij nieuw gebouw, wat natuurlijk ten goede komt van de kwaliteit van het sanitair enzo. Prachtig! Maar niet al te lang genieten want er moest natuurlijk gewerkt worden.

Hoewel werken, ik had het geluk dat ik op lunchtijd begon. Eerst maar even naar een restaurantje dus! Ravikishan bestelde een gerecht met rijst voor me, met groentes enzo, dat niet zo spicy was. Gelukkig. En goed over nagedacht! Het was lekker. Daarna hebben we kennis gemaakt met de rest van de groep die ik training moet gaan geven, de namen kon ik niet echt goed onthouden maar dat komt wel goed. Daarna gaan zitten in mijn 'kantoortje', jammer dat je er geen foto's mag maken (tenminste, dat moet ik even vragen, maar ik geloof het niet), het is een leuk gezicht die cubicles. Een heel open kantoor dus, gescheiden door plm 1,5 meter hoge wandjes. En ik heb aan de rand een eigen cubicle met een groot bureau. Ik heb het de eerste dag niet al te laat gemaakt en snel even mailtjes gestuurd dat ik goed aangekomen ben etc.

's Avonds eten in het hotel, heerlijk! Maar om een uurtje of 20:30 uur gingen de oogjes wel dicht: twee korte nachten, een vliegreis en al die Indische indrukken gaan je niet in je koude kleren zitten. Gelukkig hadden we de volgende dag, donderdag 3 september, pas om 10:30 uur de eerste sessie. Ze beginnen hier trouwens allemaal laat, als ik hier om 0900 uur kom (wat in NL al behoorlijk laat is!) dan is het uitgestorven! 's Ochtends heerlijk ontbeten in het hotel, buffet, kies maar wat je wil. Twee goede bakken zwarte koffie d'r bij... heerlijk. Bij het kantoor aangekomen moet eerst de laptop uit de tas, die is trouwens de eerste dag eerst helemaal gescand. Geen persoonlijke dingen erop, geen virussen, niets. Na een tijdje krijg je hem pas terug... alles goed gelukkig :D Dus vandaag weer het gastenboek tekenen, nummer van de laptop erin schrijven... wat een bureaucratie. Daarnaast wat nieuws: als je hier naar binnen wilt, wordt eerst je temperatuur opgemeten! Er komt een 'guard' aan met een soort geel pistool, die hij op je voorhoofd richt. Zo kunnen ze kijken of je Mexicaanse griep hebt. Sja. Ik mag nog steeds naar binnen dus dat is geen probleem. Ben benieuwd wat ze doen als je temperatuur te hoog is...

Die eerste echte werkdag was het even wennen aan elkaar, waarna we meteen los zijn gegaan met de lessen. Minpuntje hier is dat de koffie die uit de automaat komt (wel een echte nescafe trouwens) compleet is, dus met melk en suiker! Brrrr. Ik drink dus weinig koffie hier. Na de lunch (in de kantine!) werd ik echter gebeld om 'echt' werk te gaan doen, grote problemen dus moest ik meehelpen. Scheelt weer. Het werd een lange dag, tot 20:00 uur op kantoor gezeten, daarna snel gegeten in het hotel en weer online gegaan op de hotelkamer, waar ik via de chat nog heb kunnen helpen gelukkig. Om 23:30 uur ging het licht (en het internet) uit, maar was ik nog wild in m'n hoofd dus kon ik moeilijk slapen.

Vrijdag 4 september was het zover: Joene is jarig! Ik had het per ongeluk verteld aan Ravikishan, dat had ik beter niet kunnen doen, hoewel het natuurlijk wel erg leuk is. Na de ochtend lessen hebben we gelunched, echte hete curry met brood, was behoorlijk lekker! En goedkoop trouwens, maar dat zijn we wel gewend hier. Trakteren is leuk, 80 roepies (1,15 euro) voor 3 personen lunch!! Na de lunch hadden er 2 een vergadering, waardoor we pas om 1600 uur weer met de lessen verder konden. Nu had ik daar al respect voor, op vrijdagmiddag krijg je dat in NL niet meer voor elkaar, maar soit. Komt Ravikishan een beetje zenuwachtig rond 1600 uur bij mijn bureau en vraagt of ik wat tijd voor ze heb! Nou, natuurlijk. Wij helemaal naar de kantine boven: staat er een grote groep collega's met een heuse taart! Heel mooi, er stond op: "Happy Birthday Jeroen!" Heel gaaf. Ik moest hem aansnijden, daar mochten gelukkig wel foto's gemaakt worden (maar die heb ik nog niet gekregen, komen dus nog). Iedereen klappen en zingen... was wel even onder de indruk hoor. Sjee. De meeste collega's zijn ook in Nederland geweest voor eerdere global sourcing projecten, de meesten spraken ook nog wel verstaanbaar Engels. Bovenop de verrassing en de taart kreeg ik ook nog een kado! Ik wist niet zo goed hoe ik hier mee om moest gaan: meteen uitpakken of eerst mee naar huis nemen? Ik heb het maar netjes gevraagd en uitgelegd dat we in NL meestal onze kado's meteen uitpakken... en toen vonden ze dat wel een goed idee! Uiteindelijk stonden er drie man aan m'n pakje te rossen en er kwam een mooie houten klok met Ganesha tevoorschijn. Erg leuk!! Helemaal onder de indruk hebben we uiteindelijk nog tot 1800 uur een training gedaan, maar toen vond ik het wel leuk geweest: tis tenslotte ook mijn verjaardag.

Heerlijk gegeten in het hotel, met een lekker toetje... en daarna weer snel naar m'n kamer want het was tijd om te webcammen! Helaas deed mijn webcam het niet meer goed, maar die van Marieke wel dus heb ik Marieke nog kunnen bewonderen en hebben we goedkoop met elkaar kunnen lullen! Waar de technologie niet allemaal goed voor is :D Daarna heb ik nog gecamd / gechat met mijn ouders, erg gezellig! Moe maar voldaan gingen ver na middernacht de oogjes dicht...

Vandaag, zaterdag 5 september, heb ik eerst even wat slaap ingehaald. Gelukkig had ik de deur op de ketting gedaan, anders had de schoonmaker aan mijn voeteneind gestaan, bij de volgende keer uitslapen maar even het bordje 'do not disturb' op de deur :P Ik heb een heel stuk gelopen richting Pune, een heleboel gezien, mooie foto's gemaakt, maar geen enkele normale winkel kunnen vinden. Ik denk dat ik niet ver genoeg ben geweest, maar op een gegeven moment bedenk je ook dat je nog dat hele stuk terug moet... je zou natuurlijk een tuktuk kunnen nemen maar ja. Een heleboel gezien, maar ik ben ook een heleboel gezien: de blanke medemens blijft hier bijzonder, een bezienswaardigheid. Mensen roepen dingen naar je, gaan achter je aan lopen, willen geld, willen op de foto (en daarna geld), willen je dingen verkopen... echt raar om mee te maken. En ook raar om dit allemaal mee te maken zonder Marieke, normaal ben je onderweg altijd aan het lullen en kan je elkaar op dingen wijzen, mooie dingen, vieze dingen, rare dingen... en dat heb ik nu niet. Zelfs als ik moe ben van het lopen, heb ik niemand om op te katten ;)

En om op de titel terug te komen, ik heb net hier beneden gegeten, lekkere spaghetti. Wel vreemd trouwens dat je hier alles kan krijgen, zowel varken als rund, naast natuurlijk kip en lam (want dat mag hier gewoon). Overigens zijn veel mensen hier vegetarisch, dus ook geen melk en eieren. Maar goed, na het eten ben ik hier nog naar het centrum van Hinjwadi, Pune Infotech Park, gelopen. Op zoek naar bier. Na alle straatjes te hebben geprobeerd (het is eigenlijk een hele (heule heule) grote kruising, met vier zijstraten, ben ik uiteindelijk een 'beer, wine and spirits shop' tegen gekomen op de weg waar ik vanmiddag ook al langs ben geweest! Was een grote overwinning, dus zit nu met een lekker (en goedkoop!) flesje (650 ml) Kingfisher op mijn hotelkamer te tikken... moet kunnen toch, op de zaterdag? :)

Nog even over het weer: het is hier regenseizoen. Temperatuur is rond de 30 graden, maar het is erg vochtig en dus af en toe een 'buitje'. Erg apart. In NL is de herfst geloof ik ook al gearriveerd... sterkte!

Nogmaals bedankt voor de smsjes en mailtjes... tot schrijfs! :D

Groeties uut Pune, India from Joene!
XXX