Skydive en Tongariro Crossing!!

G'day mates!!

Dat ik dit kan tikken in verband met de titel van dit berichtje betekent dat ik het heb overleefd... :-D

Het weer begon zaterdag erg slecht! Zelfs regen enzo. Toen we naar het dorp liepen brak de zon door en tegen de lunch werd het strakblauw, dus heb ik snel gebeld en ze hadden nog een plekje! Om kwart voor twee moest ik nog even bellen om zeker te weten dat het doorging, maar om 14:00 uur kwam er een witte extended limo voorrijden waar we in mochten springen. We werden samen met twee Zwitserse jochies naar het vliegveld gebracht, waar we al snel als 'dude' en 'bro' behandeld werden, een pak kregen aangemeten, wat minimale instructies kregen en na een aantal verplichte stoere en minder stoere poses in het kleinste vliegtuig moesten springen... Hehe. Twas als haringen in een tonnetje, zes man in zo'n klein pokkevliegtuigje! Maar wel gezellig. Onderweg vertelde Mike mij nog even dat hij er al drie weken aan het werk was (!) en dat hij wat moest oefenen met de camera aan zijn hand. Had ik dat! Maar goed, op 8000 feet (2,4 km hoogte) moest ik op zijn schoot komen zitten en werd ik stevig aan hem vastgeklikt. Nog even genieten van het uitzicht en op 12,000 feet (4 km hoogte!!) ging het luikje open en was Van Duuren de tweede die het luchtruim koos! Wat je dan overkomt is niet te filmen. Ik had een vrije val van 45 seconden (je kon nog hoger naar 15,000 feet (5km hoogte) maar dat was bijna 2x zo duur, no thanx) en ik heb geloof ik 45 seconden lang geschreeuwd! Zo onwerkelijk... Ik had het me nog voorgenomen om niet te doen (dat schreeuwen), maar je doet het lekker toch. Op 5000 feet gaat de parachute open, je krijgt een rotklap en je kan in een keer weer horen! Er stond niet veel wind en je gaat van 200 miles p/h naar 20 miles p/h naar beneden (geen zin om uit te rekenen hoe dat in km is) en je kan in een keer gewoon praten! Super. Wat een sensatie. Een paar minuutjes spins maken en genieten van het uitzicht, daarna een landing... op onze kont! Beetje jammer, we moesten alle drie een 'bumlanding' doen, was op zich wel grappig. En tof. Wat een kado was dat van Marieke, een schot in de roos!! :-D En kheb ook nog een cd met foto's en een tof t-shirt gekregen... echt genieten! Ik had alleen wel een uurtje of twee erna nog een raar gevoel in mijn buik... :-D

Na wat boodschapjes zijn we naar de camping gegaan, daar hadden ze nieuws over de Tongariro Crossing: het was een GO voor de zondag! Aansluitend zijn we met een goed gevoel naar de bios gegaan, maar ik heb daar niet veel van meegekregen. We hebben Harry Potter and the Goublet of Fire gekeken, een kinderfilm, maar lang geen kinderfilm meer. Wel leuk!

Na een nachtje lekker slapen (hehe) moesten we om 05:30 uur opstaan (!), maar zelfs Joene was eerder wakker (en er ook uit om 05:30, jawel), om 06:15 zouden we opgepikt worden bij de receptie voor de Tongariro Crossing. We kregen een brochure ene en A4-tje met info, waar dingen instonden waar ik toch wel een beetje de kriebels van kreeg. Veel wind, veel kleren mee, daar uitkijken, daar niet langsgaan als het weer niet goed is, daar niet langer blijven dan een bepaalde periode, allemaal van dat soort enge dingen. Om kwart voor acht gingen we uiteindelijk de Crossing op. Het begon leuk: we begonnen met het adembenemende uitzicht op een beroemde berg! Die werd in het derde deel van de LOTR-trilogie gebruikt als... (jawel) ... MOUNT DOOM! Echt super om te zien in het echt.

De klim begon lekker, relaxed, maar na een uurtje begon de Devil's Staircase. Een 'trap' zonder treden, maar wel bijna recht omhoog! Een alpinist zou er zijn vingers bij aflikken... ;-) Toen we daar eenmaal op waren (na ongeveer een uur klimmen) begon er een mooie vlakte op hoogte van Mount Doom, maar de andere kant op. Daar was de Red Crater, een rood-achtige vulkaankrater. Stunning! Daar begon echter de meest afgrijselijke klim die we ooit hebben gedaan: op een pad van een meter breed met aan beide kanten een meter berm, maar daarnaast twee valeien! Een 'big drop on both sides'! Dat was het ergste niet: dat was dat je er bijna van af werd geblazen met windstoten van over de 60 km/h, ijskoud! Hehe. Vanaf daar was het gelukkig bijna alleen maar genieten! We kwamen langs de Emerald Lakes, langs de Blue Lake, langs hot pools... Het is een actief vulkaangebied dus je loopt telkens met je kin op je knieen van verwondering. Super! Daarna nog 3 uur afdalen (whoepie) en toen was het weer voorbij. Een hele ervaring! En het leukste zijn natuurlijk de foto's... die krijgen jullie pas te zien als we weer terugzijn! :-D

Verder: heren jammer van het verlies, kheb nog geduimd voor jullie (dat was wel nodig op de berg om je handen warm te houden), maar ik ben er binnenkort weer bij om te helpen! En voor de rest iedereen bedankt voor het duimen en het sturen van het mooie weer...!! :-D Dit waren twee hele belangrijke punten (skydive en Tongariro C) van onze reis, dus het heeft geholpen!!

Maandag vertrekken wij weer naar Auckland, daar komen we 's avonds aan. Dinsdag hebben we dan nog een hele dag om Auckland in te gaan op souvenier-jacht en om Les Mills te bezoeken... waarna woensdag ons vliegtuigje vertrekt!!

Tot snel allemaal... sweet as groetjes vanuit het land dat vanuit de lucht nog mooier is! :-D

Liefs!
XXX
Jeroen & Marieke!!!